Anatomie en richtpunten reewild

Doel

 

Het doel van deze informatieve tips is om over de anatomie van reeën en de gevolgen van kogelschade aan te geven, zodat schoten op de juiste wijze bij het reewild kunnen worden geplaatst met als gevolg:

• Een snelle dood;
• Het lijden minimaliseren
• Het vermijden van onnodige besmetting door ingewanden.

Anatomie

• Wees vertrouwd met de relatieve posities van het hart, de longen, de pens, de wervelkolom, de botten van de schouder, het voorbeen en de hersenen.
• Overweeg de hoek van waaruit de schoten worden gedaan. Het lichaam is een dynamische, driedimensionale structuur en de relatie tussen een intern orgaan en de uiterlijke kenmerken kan variëren afhankelijk van de houding van het hert of ree.

Tijd waarin de dood optreedt na het schot.

• Snelle dood wordt veroorzaakt door de combinatie van de tijdelijke en permanente dodelijke wonden * van de kogel die snel circulatieverlies van bloed veroorzaken, wat leidt tot een snel bewustzijnsverlies en overlijden. Een goed geplaatst schot, met een geschikte kogel in de aanbevolen doelgebieden, zal in de meeste gevallen in minder dan vijf minuten de dood tot gevolg hebben.
• Langzame dood kan het gevolg zijn van slecht geplaatste schoten (bijv. Die waarbij de maag of darmen geraakt worden en scheuren), wat leidt tot slechts een geleidelijk verlies van de bloedcirculatie.
• Uitgestelde dood kan volgen, na een niet-dodelijke wond, zoals een kaakblessure, die leidt tot verhongering of secundaire infectie.

1. Rode gebieden geven de vitale zones aan waarnaar in de tekst wordt verwezen. 
2. De gele ster geeft het gewenste richtpunt aan voor een schot op de borst. 
3. De richtpunten hieronder samen met de tabel illustreert hoe het borstrichtpunt moet variëren afhankelijk van hoe het dier staat ten opzichte van de schutter.

Lijden minimaliseren

Bewustzijnsverlies door kogelschade wordt over het algemeen bereikt door het verlies van de bloedcirculatie – hetzij door het schot door het hart of door het bloedverlies van een grote wond in andere vitale delen. 

Het directe bewustzijnsverlies kan alleen worden bereikt als de kogel vitale hersengebieden vernietigt (bijvoorbeeld bij het uitvoeren van humane schot van dichtbij). Het doel van een goede geplaatst schot moet derhalve zijn om maximaal bloedverlies te veroorzaken en zo snel als mogelijk de bewusteloosheid te veroorzaken, waardoor het dier ongevoelig wordt voor pijn. Er moet voor worden gezorgd dat het dier bewusteloos blijft totdat er een volledig verlies van reactievermogen van de hersenen is, als gevolg van een gebrek aan bloedcirculatie of bloedverlies.

De huidige kennis over het ontstaan van pijn geeft aan dat als de dood binnen 5 minuten optreedt, de kans dat het dier pijn ervaart kan worden verminderd.

 1) De periode van vijf minuten moet de jager voldoende tijd geven om alle verdere noodzakelijke maatregelen te nemen, zoals opnieuw grendelen voor een evt. vervolg schot en om evt. vluchten te vermijden.

1. schouderblad;
2. ruggengraat;
3. longen;
4. hart (merk op dat het laag in het lichaam zit);
5. elke lijn verwijderd van 90 graden brede zijde moet rekening houden met het ingangspunt van de kogel en de hoek van het pad van de kogel door het lichaam

Grootte van het ree

 

Het verschil in grootte tussen grote en kleinere reeën en de afstand heeft een grote invloed op de plaatsing van het schot. Over het algemeen wordt bij kleinere reeën (reekalf) de schuine hoek van het schot kritischer als het hart, de longen en de grote bloedvaten in de borst dienen te worden geraakt.

Plaatsen schoten op ree en de gevolgen ervan

 

Hoofdschoten 

Tenzij van dichtbij, zal een kleine beweging van de kop van het ree waarschijnlijk resulteren in een misplaatste kogel, die ernstig en onnodig lijden kan veroorzaken. Hoofdschoten, vanwege het kleine doelwit van de hersenen, mogen alleen van dichtbij worden gedaan en dan alleen als een tweede vervolgshot.

Nekschot 

Dit wordt afgeraden, de jagers moeten zich ervan bewust zijn, dat een nekschot het hert of ree verlamd, maar dat het volledig bij bewustzijn kan zijn. Niet alle nekschoten breken de ruggengraat. Een niet-dodelijke wond kan worden veroorzaakt aan de luchtpijp of de slokdarm en het dier kan dan nog weglopen.

• Kogelwonden aan de buik

Veroorzaken waarschijnlijk een dodelijk letsel, maar de tijd tot de dood is te lang en dus ook onaanvaardbaar. Kogelletsels die de maag scheuren, vergroten ook het risico op besmetting van het karkas.

• Kogelletsels aan ledematen

Hoewel meestal niet dodelijk, kunnen deze leiden tot de dood en leiden tot aanzienlijk en dus onaanvaardbaar lijden van het dier.

• Borstschoten 

Als gevolg van al deze factoren bevelen wij aan om:

1. Steeds een snelle dood te willen bereiken;
2. Het lijden te minimaliseren en
3. Karkasbesmetting te voorkomen.

De brede borst is het beste doelgebied voor een optimale plaatsing van de kogel (dat is halverwege het lichaam en net achter de lijn van het voorbeen (Bladschot).

Voorbeelden van schotplaatsen

 

1 & 5: probeer deze borstschoten niet; merk op hoe het hart erg smal is aan de voorkant, terwijl het aan de achterkant volledig verborgen is achter de darmen;

2: een schot van 45 graden; 

3: breed(dwars); 

4: een schot van vijfendertig graden.

Merk ook op dat een straal van 10 cm moet worden toegestaan als gevolg van evt. onnauwkeurigheid van het geweer, menselijke fouten of gewoon een lichte zijwind.

Kogelbaan en de gevolgschade

 

Het punt waarop de kogel het lichaam binnenkomt en het daaropvolgende pad dat de kogel door het lichaam volgt, kan van invloed zijn op de mate waarin een dier lijdt en de mate van karkasverontreiniging wordt veroorzaakt door de kogelschade.

Hoeken van de kogelbaan	Lijden minimaliseren	Karkasverontreiniging minimaliseren
Dwarszijde	Het aanbevolen schot, aangezien dit  het grootste doelgebied is, wat het hart en andere vitale structuren in de borst omvat.	Het aanbevolen schot, daar de kogel in het lichaam dan waarschijnlijk de maag niet zal raken en dus ook niet doet barsten.
Van voren en schuin van voren	De tekeningen hiervoor laat zien dat het doelgebied afneemt naarmate het ree zich van de dwarse dus de brede positie verwijdert. Bovendien moeten de reewildjagers zich ervan bewust zijn dat het doelgebied op afstand kleiner lijkt en dus een grotere mate van nauwkeurigheid wordt vereist om het schot goed te kunnen plaatsen.	De tekeningen laten zien dat naarmate de schoten vanuit de breedterichting schuiner worden, de kans dat de kogel de maag beschadigd en dus barst en daardoor besmetting en/of beschadiging van de achterbouten of schouder aanzienlijk wordt vergroot. Er is geen substantieel verschil in rechtse of linkse schuine schoten.
Schuine schoten links / rechts achter	Links en rechts posterieure schuine schoten zijn niet identiek. Schuine schoten rechtsachter kunnen door de lever gaan voordat ze de borst binnengaan. Dit veroorzaakt aanzienlijke leverschade en uitgebreide bloedingen.	Links en rechts geplaatste schuine schoten zijn niet identiek. De pens beslaat een groot gebied aan de linkerkant van de buik en dit beïnvloedt de hoek waaronder het doelgebied in de borst kan worden geplaatst. Het is waarschijnlijk dat de kogel de maag zal doen barsten dan als de schoten meer van achteren worden geplaatst, dit geldt vooral bij schuine schoten van linksachter. Bovendien, hoe groter de hoek van het schot, hoe groter het risico op kogelschade aan de achterbouten.
Schoten bergop of bergaf (hoogzit)	Het schieten van reeën van boven of van onderen zal de richting van de kogelbaan door het lichaam beïnvloeden. Er moet aandacht worden besteed aan het richtpunt op het ree om ervoor te zorgen dat de schuine kogelbaan dodelijke schade veroorzaakt aan de belangrijkste organen in het doelgebied (zie afbeelding hierboven).	De kogelbaan van een schot van boven of van onderen zal de maag waarschijnlijk niet doen barsten. Voor schoten die van boven of van onder maar onder een schuine hoek zijn gemaakt, gelden echter dezelfde overwegingen als hierboven voor horizontale, schuine schoten.

1) Er zijn aanzienlijke aanwijzingen van mensen die zijn neergeschoten om aan te geven dat het begin van de pijn gedurende een variabele periode (meestal gemeten in minuten) na het schot wordt uitgesteld. Waarschijnlijk doet hetzelfde fenomeen zich voor bij reeën.