De uitdaging van strikte bescherming:
Binnen het huidige wettelijke kader worden wolven strikt beschermd in bijlage II van de Conventie van Bern en bijlage IV van de Habitatrichtlijn van de EU. Deze status heeft de flexibiliteit van de lidstaten om hun beheerspraktijken aan te passen aan de toenemende wolvenpopulaties aanzienlijk beperkt, wat tot administratieve en juridische problemen heeft geleid. Deze beperkingen hebben niet alleen een last op de schouders van de lidstaten gelegd, maar hebben ook een impact gehad op de lokale acceptatiewolven zelf, vaak in hun nadeel.
Kernpunten van het voorstel:
- Solidariteit en keuze: De lidstaten zijn niet verplicht hun beschermingsstatus te wijzigen. Maar voor degenen met wolven in een gunstige staat van instandhouding die geïnteresseerd zijn in een statusverandering, ligt er nu een weg naar grotere flexibiliteit in het verschiet – waardoor de mogelijkheid ontstaat om de beschermingsstatus mogelijk in de toekomst te wijzigen.
- Evenwichtswet: Deze heeft tot doel natuurbehoud in evenwicht te brengen met praktische beheersbehoeften, waardoor conflictoplossing in plattelandsgebieden wordt vergemakkelijkt zonder de natuurbehoudsdoelstellingen in gevaar te brengen.
- Overwegingen met betrekking tot de staat van instandhouding: Ondanks de aanhoudende bevolkingsgroei merkt het voorstel op dat dit zich niet automatisch vertaalt in een gunstige staat van instandhouding; men moet ook rekening houden met de habitat en de bedreigingen van de soort. Simpel gezegd: naarmate de wolvenpopulatie in Europa groeit, resulteert dit in meer beoordelingen van een ongunstige staat van instandhouding op biografisch niveau.
Het initiatief van de Europese Commissie heeft tot doel het wolvenbeheer in heel Europa te moderniseren, door een evenwichtige aanpak te bieden die de bestaande natuurbehoudsdoelstellingen respecteert en tegelijkertijd praktische uitdagingen op het gebied van coëxistentie aanpakt.
